Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
toplu-tüfəngli — bax top tüfəngli. Xəlvəti işə girişən şeytan şuğul kar görməyəndə toplu tüfəngli padşah qoşunu hərəkətə gəlir, bölük bölük soldat, dəstə dəstə qazaq yeriyirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
top-tüfəngli — sif. Top və tüfənglə silahlanmış, odlu silahlı. Top tüfəngli dəstə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürc — 1. is. <ər.> Qədim şəhər hasarının üzərində müşahidə və müdafiə qülləsi; qala çıxıntısı. Bakı şəhəri qarşısında, dəniz içərisində indi də görünən bürclərdən, hasarlardan . . məlum olur ki, dörd beş yüz il bundan əvvəl abad olan yerlər indi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fədai — is. <ər.> Ümumi bir iş yolunda, məslək uğrunda təhlükəli işlərə qoşulub canından keçməyə hazır olan şəxs. İnqilab fədailəri. Fədai dəstəsi. – Bir il qabaq bir faciə eşitmişəm, ah! Bir qəhrəman fədaidən söhbət açım mən. S. V.. <Pərvin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kürklü — sif. Əynində kürk olan, kürk geymiş. Kürklü qoca. – Kürklü arabaçı əlini gözünün üstünə qoyub baxdı, ancaq bir şey görmədi. S. R.. Qalın kürklü, çiyni tüfəngli qoca sağ böyründən əleyhqaz asmışdı. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qatarlı — sif. 1. Qatarı olan. 2. Zərf mənasında. Boynunda, ya belində patron qatarı (patrondaşı) olduğu halda; patrondaşlı. <Veys:> Tüfəngli, qatarlı, qollarınızda qırmızı, hansı dövlətlinin qapısından girsəniz, nəfəsi kəsiləcək! Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəncərli — sif. Xəncər bağlamış, xəncəri olan, yaxud əlində xəncər. Oturmuşlar məğrur, qollar çirməkli; Xəncərli, qılınclı, patron tüfəngli. H. K. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayaq — 1. is. 1. İnsan və heyvanın yeriməsinə xidmət edən bədən üzvü. Balaca ayaq. Qarın üstündə heyvan ayağının izi var. Ayaq barmaqları. – Təkərlərin səsi, atların ayaqlarının tappıltısı meşələrə səs salırdı. N. N.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kirəc — is. Tikintidə, heykəltəraşlıqda, cərrahlıqda və s. də işlənən ağ və ya sarı rəngli əhəngli mineral maddə; gəc. <Babakişi:> Türkün sözü, kirəc qoydular, sarıdılar, bax belə. C. C.. Kirəci tökülmüş divardan Mürsəl kişinin tüfəngi asılmışdı. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
